O Sercu Maryi jako pierwszy pisze św. Łukasz (Łk 2,19.51): „Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”, „Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”. Dziś liturgiczne wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny.
Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już w XII w. Samo święto zapoczątkował w 1643 roku św. Jan Eudes (zwany „twórcą liturgicznego kultu Serca Jezusa i Maryi”) rozpoczynając na wielką skalę kult Serca Maryi. Jednak najbardziej do rozpowszechnienia kultu Serca Maryi przyczynił się proboszcz paryskiego kościoła Matki Bożej Zwycięskiej ks. Geretes, zakładając w 1836 roku specjalne Bractwo. W XIX wieku rozpowszechniło się nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi dla podkreślenia Jej przywileju niepokalanego poczęcia, a w 1854 roku papież Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi.
Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi nabrało dużego znaczenia w XX wieku dzięki objawieniom Matki Bożej w Lourdes (1858r.) oraz orędziu i objawieniom fatimskim (1917r.), które skłoniły Piusa XII do dokonania 8 grudnia 1942 roku uroczystego aktu ofiarowania świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Nieco wcześniej bo 13 października 1942 roku, w 15-lecie objawień fatimskich, papież drogą radiową ogłosił całemu światu, że poświęcił rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi. W 1944 roku papież Pius XII wprowadził Święto Niepokalanego Serca Maryi w całym Kościele. Do reformy liturgii w 1969 roku obchodzono je 22 sierpnia, na zakończenie oktawy Wniebowzięcia NMP. Obecnie jest to sobota po Uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego.