Z dawna Polski tyś Królową, Maryjo...
„NIECH WSZYSCY NOSZĄCY SZKAPLERZ WIDZĄ W NIM OZNAKĘ POŚWIĘCENIA SIĘ NIEPOKALANEMU SERCU MARYI”
św. Jan Paweł II
Zmartwychwstanie Chrystusa możemy świętować z innymi w kościele. Możemy też świętować w hipermarkecie, robiąc zakupy na cały tydzień. Można ucztować przy stole Jezusa a można też leczyć kaca z sobotniej imprezy. Można dążyć do świętości i w niedzielę podładować akumulator w Domu Bożym, a można też utkwić na 10 godzin przed telewizorem i oglądać Złotopolskich albo fascynować się Familiadą. Można wszystko.
Opowiadano kiedyś, że tuż po ostatniej wojnie jakiś młody chłopak spod Tarnowa przychodził co niedzielę na tarnowski cmentarz. Przychodził piechotą, robiąc tam i z powrotem 10 km (nie było jeszcze wtedy komunikacji miejskiej) i długo modlił się zawsze przy jednym z grobów. Zapytany, kto tutaj leży, powiedział: Tu leży mój brat, który umarł za mnie. Jak to było? - zapytano go, a on powiedział:
Ojciec Święty Jan Paweł II napisał do wszystkich wiernych w 1998 r. List apostolski o świętowaniu niedzieli „Dies Domini”. List ten skierowany jest do ludzi wierzących, do biskupów, kapłanów i wiernych świeckich. Nie należy on do tej grupy dokumentów, w których papież zwraca się do „wszystkich ludzi dobrej woli". W tym dokumencie autorowi chodzi o apel do mojego i twojego sumienia: co my katolicy robimy ze swoją niedzielą? Jak ją świętujemy? Jak ją świętuje każda chrześcijańska rodzina?
W pewną niedzielę w poznańskich supermarketach pojawili się młodzi ludzie w pomarańczowych koszulkach. Z przodu wzrok przyciągał intrygujący napis: „Nawet świstak w niedzielę nie zwija”, zaś napis na plecach wyjaśniał, o co chodziło w tej akcji: „Po trzecie: dzień święty święcić …i dać szansę świętowania innym”. Happening zorganizowano po to, by zwrócić uwagę kupujących – w większości ochrzczonych w Kościele Katolickim – na problem świętowania dnia świętego. Trzecie przykazanie Boże przypomina: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”. Dlaczego i w jaki sposób mamy to robić?
W związku z przeżywaną w tym roku setną rocznicą objawień Matki Bożej w Fatimie co miesiąc na stronie publikujemy kolejną część cyklu Katechez Fatimskich. Autorem rozważań jest ks. Mariusz Dydak. Mottem czerwcowego rozważania są słowa skierowane przez Matkę Bożą 13 czerwca 1917 r. do Łucji: "Nigdy cię nie opuszczę, Moje Niepokalane Serce będzie twoją ucieczką i drogą, która zaprowadzi cię do Boga".
"Zawierzając się po synowsku Maryi, chrześcijanin przyjmuje Matkę Chrystusa i wprowadza Ją w to wszystko, co stanowi jego własne życie". "Jestem człowiekiem zawierzenia". Św. Jan Paweł II.
„Człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Bóg natomiast patrzy na serce” (1 Sm 16,7).